ارزیابی عملکرد الکترودیالیز جهت بازیابی اورانیم از محلول‌های آبی

در این پژوهش، امکان بازیابی اورانیم از محلول­‌های آبی با استفاده از فرایند الکترودیالیز بررسی شد. اثر زمان جداسازی، اختلاف پتانسیل الکتریکی، دبی، اسیدیته، غلظت اورانیم و غلظت محلول شستشوی الکترودها مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که زمان پایداری الکترودیالیز کم‌تر از 20 دقیقه است. با افزایش اختلاف پتانسیل الکتریکی از 5 تا V 20، جداسازی اورانیم افزایش یافت و سپس به‌دلیل پدیده آبکافت، ثابت ماند. به‌دلیل مقاومت کم‌­تر، عملکرد مدول غشایی تک‌­محفظه‌ای از مدول چندمحفظه‌­ای مناسب­‌تر بود. با افزایش دبی و غلظت خوراک، جداسازی اورانیم به‌دلیل کاهش زمان اقامت و افزایش پدیده پلاریزاسیون غلظتی کاهش یافت. افزایش اسیدیته خوراک به‌دلیل رقابت بین یون‌­های اسید با اورانیم، باعث کاهش جداسازی اورانیم و افزایش شدت جریان الکتریکی گردید. با افزایش غلظت نیترات سدیم در محلول شستشوی الکترودها از 01/0 به M 25/0، درصد جداسازی اورانیم افزایش یافت. نتایج این پژوهش نشان داد که امکان بازیابی اورانیم از محلول‌های آبی با استفاده از فرایند الکترودیالیز وجود دارد.